زنان افغان در میان شدیدترین خشکسالی دهه‌های اخیر، بیشترین فشار را متحمل می‌شوند.
گزارش‌های میدانی از ولایات مرکزی افغانستان، به‌ویژه بامیان و میدان وردک نشان می‌دهد که کمبود آب و نبود زیرساخت‌های بهداشتی مناسب، شرایط دشواری را برای زنان ایجاد کرده است.
شکریه عطایی، معلمی از روستای شیبر بامیان می‌گوید: “آب، مسئله‌ای زنانه است.” زنان و دختران مجبورند کیلومترها پیاده‌روی کنند تا از چشمه‌ها و چاه‌های آلوده آب بیاورند.
طبق آمار یونیسف، نزدیک به یک سوم جمعیت افغانستان به آب آشامیدنی سالم دسترسی ندارند و ۴۲ درصد نیز از لوازم بهداشتی پایه محروم‌اند.
سازمان‌های امدادی هشدار می‌دهند که کمبود آب صحی به ویژه در دوران قاعدگی یا مراقبت از کودکان، سلامت زنان را با بحران جدی روبرو کرده است.
سیلاب‌های اخیر در ولایت میدان وردک نیز وضعیت را وخیم‌تر کرده و کارشناسان معتقدند ادامه این روند، بر شدت فقر و نابرابری‌های جنسیتی خواهد افزود.
